Πόσο ζούμε σε μια καθημερινή πολύβουη μοναξιά. Παγωμένα χαμόγελα, ευτελείς καθωσπρεπισμοί, απέλπιδα προσπάθεια ενός δυτικότροπου νιρβάνα. Και εσύ έρχεσαι πάντα σιωπηλή, κοντά μου σαν τραγούδι. Ονειρικά ερωτευμένος με σένα μοναξιά μου. Και εγώ εκεί, ποτέ δεν είμαι μοναχός μαζί σου, βραδυνή μου αγαπημένη. Μα μόνος μέσα σε μιλιούνα ολάκερα ανθρώπων που δεν τους φοβάμαι, δεν μ΄αγαπούν. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΖΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου