Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2025

Τάσος Μπαρτζώκας στη «ΜτΚ»: Το 2026 είναι χρονιά ευθύνης και δουλειάς.


Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στη «Μακεδονία της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Νίκο Οικονόμου, ο Βουλευτής Ημαθίας Τάσος Μπαρτζώκας σημειώνει ότι «η

κυβέρνηση δεν γύρισε ποτέ την πλάτη στους αγρότες και ότι παραμένει υπέρ του διαλόγου, με ειλικρίνεια και ρεαλισμό, μέσα στις αντοχές της οικονομίας και τις ευρωπαϊκές μας δεσμεύσεις». Για το μέλλον των μπλόκων πιστεύει ότι «όσο αποκαθίσταται η ροή των πληρωμών και υπάρχει καθαρή εικόνα για το τι πληρώνεται και πότε, θα υπάρξει και αποκλιμάκωση. Η εμπιστοσύνη δεν επιστρέφει με μία ανακοίνωση, αλλά βήμα-βήμα».

 

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης καθώς και το link της συνέντευξης:

 

https://www.emakedonia.gr/tasos-mpartzokas-sti-mtk-to-2026-inai-chronia-efthynis-kai-doyleias

 

1.  Κύριε Μπαρτζώκα, κάναμε Χριστούγεννα με τα αγροτικά μπλόκα στους δρόμους. Γιατί δε βρέθηκε πεδίο συνεννόησης μεταξύ της κυβέρνησης και των αγροτών; Τι έφταιξε;

Καταρχάς,  αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι αγρότες και κατανοούμε τη δυσαρέσκεια που προκλήθηκε από καθυστερήσεις στις πληρωμές, ιδιαίτερα σε μια περίοδο αυξημένων αναγκών. Να είμαστε ξεκάθαροι: η κυβέρνηση δεν γύρισε ποτέ την πλάτη στους αγρότες.

Η αλήθεια είναι ότι πήραμε μια σωστή αλλά δύσκολη απόφαση: να αλλάξουμε ένα προβληματικό σύστημα στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Όμως αυτή η αλλαγή έγινε σε μια απαιτητική συγκυρία και δεν επικοινωνήθηκε έγκαιρα τι σημαίνει η μεταβατική περίοδος.

Αυτό που εισέπραξε ο κόσμος ήταν μια αίσθηση ανασφάλειας. Όμως δεν μιλάμε για αδιαφορία ή απουσία πολιτικής βούλησης. Μιλάμε για μια προσπάθεια να διορθωθούν χρόνιες στρεβλώσεις, χωρίς να τιναχθεί στον αέρα η αξιοπιστία του συστήματος. Και τα στοιχεία το δείχνουν: φέτος οι αγρότες συνολικά θα λάβουν πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ περισσότερα από πέρυσι, ενώ το συνολικό ποσό θα φτάσει τα 3,8 δισ. ευρώ.

Η κυβέρνηση παραμένει υπέρ του διαλόγου, με ειλικρίνεια και ρεαλισμό, μέσα στις αντοχές της οικονομίας και τις ευρωπαϊκές μας δεσμεύσεις. Από τα 27 αιτήματα τα 20 έχουν ήδη λυθεί ή έχουμε πει ότι μπορούν να συζητηθούν. Ναι στη συζήτηση και στις διεκδικήσεις, αλλά όχι σε μορφές πίεσης που δημιουργούν κοινωνική ένταση και τελικά δεν βοηθούν ούτε τους ίδιους τους αγρότες.

 

2. Βλέπετε φως στο τούνελ έτσι ώστε να αποκλιμακωθεί η κατάσταση με τις αγροτικές κινητοποιήσεις;

Ναι, βλέπω φως στο τούνελ και δεν το λέω ελαφρά τη καρδία. Το λέω γιατί αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μια φάση ουσιαστικών πληρωμών και, το ίδιο σημαντικό, σε μια φάση αποσαφήνισης των ζητημάτων που προκάλεσαν τη μεγαλύτερη ένταση.

Ξεκαθαρίζονται θέματα που δημιούργησαν σύγχυση, όπως οι παρακρατήσεις υπέρ ΕΛΓΑ, οι οποίες δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά μια πάγια πρακτική εδώ και 15 χρόνια. Παράλληλα, όσο προχωρούν οι διασταυρωτικοί έλεγχοι και ολοκληρώνονται οι διαδικασίες, οι δικαιούχοι θα βλέπουν σταδιακά τα χρήματα που τους αναλογούν.

Πιστεύω ειλικρινά ότι όσο αποκαθίσταται η ροή των πληρωμών και υπάρχει καθαρή εικόνα για το τι πληρώνεται και πότε, θα υπάρξει και αποκλιμάκωση. Η εμπιστοσύνη δεν επιστρέφει με μία ανακοίνωση, αλλά βήμα-βήμα. Και αυτό είναι προς όφελος όλων: των αγροτών, της κοινωνίας και της οικονομίας.

 

3. Και μετά τι πρέπει να γίνει; Χρειάζεται ένας υπερκομματικός διάλογος και μια συζήτηση με την κοινωνία για το μέλλον του αγροτικού τομέα στη χώρα μας;

Σίγουρα, μετά την αποκλιμάκωση και την ολοκλήρωση της μεταβατικής περιόδου, χρειάζεται ένας ειλικρινής και ουσιαστικός διάλογος για το μέλλον του αγροτικού τομέα.

Άρα απαιτείται μια συζήτηση που να βασίζεται σε πραγματικά δεδομένα, στις δυνατότητες της χώρας και στο ευρωπαϊκό πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, χωρίς υποσχέσεις που δεν μπορούν να τηρηθούν.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει με συμμετοχή όλων των θεσμικών φορέων: παραγωγών, συνεταιρισμών, επιστημονικών οργανισμών, περιφερειών και κράτους. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αποδείξει ότι επιδιώκει τέτοιες συναινέσεις, αλλά πάντα με σαφή στόχο: ένα βιώσιμο, ανταγωνιστικό και δίκαιο αγροτικό μοντέλο.

 

4. Το 2025 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την κυβέρνηση. Ξεκίνησε με τα συλλαλητήρια για τα Τέμπη και τελειώνει με τα μπλόκα. Είναι η φθορά της εξαετίας ή υπήρξαν άλλοι λόγοι που φρέναραν τη δυναμική;

Το 2025 ξεκίνησε με μια κοινωνική φόρτιση γύρω από τα Τέμπη, ένα τραύμα που άγγιξε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία και δικαίως δημιούργησε απαιτήσεις για αλήθεια, δικαιοσύνη και βαθιές αλλαγές στο κράτος. Και κλείνει με αγροτικές κινητοποιήσεις, σε μια περίοδο που ο πρωτογενής τομέας πιέζεται έντονα από το κόστος παραγωγής, τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και μια αναγκαία αλλά δύσκολη μεταρρύθμιση στις αγροτικές πληρωμές.

Αλλά μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια εποχή παγκόσμιων αναταράξεων: ενεργειακή αστάθεια, πληθωριστικές πιέσεις, γεωπολιτική αβεβαιότητα, κλιματικά φαινόμενα που πλήττουν άμεσα την παραγωγή. Όλα αυτά δοκιμάζουν τις αντοχές των κοινωνιών και, κατ’ επέκταση, των κυβερνήσεων σε όλη την Ευρώπη.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν έκρυψε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Αντιθέτως, προχώρησε σε δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις: στη δικαιοσύνη, στη δημόσια διοίκηση, στις υποδομές, στον ΟΠΕΚΕΠΕ.

Αυτό που κάποιοι βλέπουν ως «φρενάρισμα», εγώ το βλέπω ως τη δημιουργική ζύμωση μιας περιόδου αλλαγών. Και η απάντηση σε αυτό δεν είναι οι εύκολες υποσχέσεις, αλλά περισσότερη δουλειά, περισσότερη ειλικρίνεια απέναντι στην κοινωνία και επιμονή σε πολιτικές με βάθος και διάρκεια.

 

5. Τι πρέπει να προσέξει κυβέρνηση και ΝΔ ενόψει του 2026;

Το 2026 είναι μια ακόμη χρονιά με σχέδιο, συγκεκριμένους στόχους και όραμα. Έχει ήδη αποτυπωθεί στον Προϋπολογισμό και το ζητούμενο είναι η συνέπεια στην υλοποίηση.

Χρειάζονται τρία πράγματα: να μείνουμε σταθεροί στην πορεία που ακολουθούμε από το 2019, να έχουμε διαρκή επαφή με την κοινωνία και να μιλάμε με ειλικρίνεια και ρεαλισμό για τα όρια και τις δυνατότητες της οικονομίας.

Το 2026 είναι χρονιά ευθύνης και δουλειάς. Αν μείνουμε προσηλωμένοι στον στόχο, μπορούμε να ενισχύσουμε τη σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες, που στο τέλος ζητούν σοβαρότητα και σχέδιο και όχι εύκολες υποσχέσεις.

 

6. Πολλά σχόλια γίνονται για τη στάση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Εξεταστική Επιτροπή. Πως τα είδατε εσείς;

Η στάση της κυρίας Κωνσταντοπούλου, κατά την άποψή μου, δεν βοηθάει την ουσία της διερεύνησης. Πολύ συχνά η συζήτηση μετατοπίζεται από το αντικείμενο της Επιτροπής σε μια λογική έντασης, καταγγελίας και προσωπικών αντιπαραθέσεων, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζεται ο ίδιος ο σκοπός της Εξεταστικής, που είναι η αναζήτηση της αλήθειας με νηφαλιότητα και σοβαρότητα.

Είναι άλλο πράγμα ο αυστηρός έλεγχος, που είναι απολύτως θεμιτός και αναγκαίος, και άλλο η εργαλειοποίηση της διαδικασίας για πολιτική προβολή. Όταν η ένταση γίνεται αυτοσκοπός, τελικά ζημιώνεται όχι η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση, αλλά το κύρος του Κοινοβουλίου συνολικά.

 

7. Σας απασχολεί η δυναμική που εμφανίζουν κόμματα δεξιότερα της ΝΔ στη Βόρεια Ελλάδα; Ποια είναι η απάντηση σε αυτό;

Με προβληματίζει κάθε απήχηση λαϊκίστικης ρητορικής, απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η Νέα Δημοκρατία απαντά με πολιτική σταθερότητα, αναπτυξιακή πορεία και κοινωνική υπευθυνότητα. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη Βόρεια Ελλάδα, μια περιοχή που γνωρίζει καλά τι σημαίνει να παίζεις με τις αντοχές της κοινωνίας και της οικονομίας.

Η απάντηση δεν είναι να μιμηθούμε τα άκρα, αλλά να δείξουμε ότι υπάρχουν λύσεις που δουλεύουν: ασφάλεια με σχέδιο, οικονομία με προοπτική, περιφέρεια με μέλλον.

           

8. Είναι αρκετό το βλέμμα που έχει ρίξει η κυβέρνηση προς την περιφέρεια και οι πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί ή χρειάζεται περαιτέρω επιτάχυνση;

Θα σας απαντήσω ειλικρινά. Η κυβέρνηση έχει στρέψει ουσιαστικό και μετρήσιμο βλέμμα προς την περιφέρεια, όχι με λόγια αλλά με έργα: υποδομές, δημόσιες επενδύσεις, αναβαθμίσεις σχολείων και νοσοκομείων, ενίσχυση κρίσιμων υπηρεσιών και στήριξη της παραγωγής.

Το ίδιο ισχύει και για τις «μικρές» πολιτικές που κάνουν τη διαφορά: οι φορολογικές ελαφρύνσεις σε μικρούς οικισμούς, η απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ, η στήριξη παραδοσιακών δραστηριοτήτων. Για μια οικογένεια στην περιφέρεια αυτά δεν είναι λεπτομέρειες· είναι λόγος να μείνει στον τόπο της.

Άρα, ναι, έχει γίνει δουλειά. Η πρόκληση της επόμενης περιόδου είναι αυτή η δουλειά να γίνεται πιο γρήγορα και να φαίνεται ακόμη περισσότερο στο χωριό και στη μικρή πόλη. Εκεί θα κριθεί αν η ανάπτυξη φτάνει παντού.

 

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 28.12.2025


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου