Αράπιτσα, μια θηλυκή υδάτινη...μάγισσα, που έδωσε ζωή στη Νάουσα για αιώνες. Ένας ποταμός που θα μπορούσε να δώσει με γεωμετρική πρόοδο ώθηση στον τουρισμό της πόλης, που ακόμη δεν ανακαλύψαμε. Η χαμένη ευκαιρία της αστικής ανάπλασης με τα inox και τις φαγάνες, που τους έφαγαν οι βατσινιές, θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή για τις επόμενες προσπάθειες. Το είχα γράψει και τότε, το ξαναλέω και σήμερα. Η Αράπιτσα πρέπει να γίνει βατή στους πεζοπόρους. Με παρεμβάσεις για την δημιουργία φυσικών υδάτινων τόπων αναψυχής το καλοκαίρι. Από το πάρκο μέχρι τις πηγές. Αρκεί φυσικά να επιστρέψουν στον δήμο όλες οι καταπατημένες όχθες της για τις οποίες δεν μιλά κανείς, από τους συχνά λαλίστατους του παρελθόντος. Όπως δεν μιλά κανείς για τα κλεμμένα ηλεκτρονικά του πίνακα της υδατογεννήτριας της "Βέτλανς" για τα οποία δεν προσέφυγε κανείς στον εισαγγελέα. Θυμάμαι τότε την κατάθλιψη που είχαμε υποστεί με τον Τρύφωνα Μαρκοβίτη όταν την επισκεφθήκαμε μέσω της...ανασφάλιστης εισόδου της, δίπλα από το ποτάμι. Αυτά και πολλά άλλα πρέπει να αλλάξουμε σύντομα, γιατί είναι ανεπίτρεπτο μια νερόπολη να μην έχει σημείο τουριστικής αναφοράς της το νερό
Κλείνω με το link του ρεπορτάζ μας για την υδατογεννήτρια της Βέτλανς που την έφαγε η...μαρμάγκα! Έγινε το 2013 και αξίζει να το δείτε.
http://eleytheriadhs.blogspot.gr/2013/04/blog-post_8549.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου