Σε άσπρα μικρά βαζάκια
τη μυρωδιά του σώματος σου
να το έχω παρηγοριά
όταν εσύ λείπεις
κι εγώ δεν έχω ανάσα
μα τώρα έφυγες οριστικά
κι έμεινα μόνος
τ΄άσπρα μικρά βαζάκια
τέλειωσαν γρήγορα
πώς θ΄ανασαίνω τώρα
έγινες θύμηση
μα τόσο ζωντανή
κυρίεψες το μυαλό μου
ίσως αυτό
με κρατάει ζωντανό
και μια μικρή ελπίδα
στο βάθος του νου
πως θα ξαναγυρίσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου