38,9. Πυρετός.
Τι διάολος
μ΄έπιασε πάλι
κι αισθάνομαι
σαν σακί με πατάτες.
Α, δεν ήμουνα έτσι
πριν δεκαπέντε χρόνια,
ήμουνα δυνατός
μπορούσα να πάρω την τσάπα
και να τσαπίσω εκατό δεντράκια
να κάτσω στο τραπέζι
και να γράψω μονομιάς τρία ποιήματα
οι δυνάμεις μου μειώθηκαν
είμαστε όλοι
δέσμιοι του χρόνου,
από ένα σημείο και μετά
η φθορά είναι καθημερινή
κανείς δεν ξεφεύγει απ΄αυτό
κι όταν το πράγμα προχωρήσει
καταλαβαίνεις
ότι βάζεις υποψηφιότητα
για τον άλλο κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου