Ο καινούργιος χρόνος που μας ήρθε γεμάτος ελπίδες, υποσχέσεις, όνειρα. Τι είναι ο χρόνος; άγνωστος και απροσδιόριστος στην ουσία του. Ο Μέγας Βασίλειος προσδιορίζει τον χρόνο σαν το διάστημα που ακολουθεί την πορεία του κόσμου. Απλά μπορούμε να ισχυριστούμε πως είναι η συνεχής ροή, η ασταμάτητη εναλλαγή των γεγονότων, των πάντων. Ο χρόνος μοιάζει μ’ ένα ποτάμι που κυλάει αδιάκοπα. Άρχισε από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος και συμπορεύεται ασταμάτητα μαζί του. Όπως και να το κάνουμε ο χρόνος είναι αχώριστος σύντροφός μας. Οπωσδήποτε και χρήσιμος και αναγκαίος για τη ζωή μας, αδύνατο να τον ξεφύγουμε και αδύνατο να υπάρξουμε χωρίς αυτόν.
Είναι βεβαιωμένη αλλά και βιούμενη αλήθεια πώς όσο στοχάζεσαι το αύριο με την αιώνια προοπτική του και βάζεις στόχους και σκοπούς δίνεις νόημα στο παρόν. Και όταν την κάθε μια στιγμή αγωνίζεσαι να τους πραγματώσεις τότε δημιουργείς το μέλλον αξιοποιείς τις δυνατότητές σου και ωριμάζεις στη ζωή.
Ήρθε ο νέος χρόνος και τον πανηγυρίσαμε, τον δεχθήκαμε με κρυφές ελπίδες, μυστικές προσδοκίες, χρυσά όνειρα. Ικανοποιηθήκαμε με την ανταλλαγή τυποποιημένων ευχών, και θέλησαν μ’ αυτές τις ρηχές ευχές να ειρηνεύσουν την ταραγμένη ψυχή τους.
Και όμως μέσα σ’ αυτό το απειροελάχιστο σημείο του χρόνου, το Παρόν, μπορούμε να εξασφαλίσουμε όχι μόνο το μέλλον μας σ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά το αιώνιο παρόν στον μέλλοντα αιώνα.
Σ’ αυτήν την πορεία από το παρόν στο αιώνιο μας καλεί ο Θεός να προχωρήσουμε και φέτος δηλαδή από την απελπισία της αυτονομίας μας που θεοποιεί τον θάνατο, στην ευλογημένη εξάρτησή μας από την αγάπη Του, που είναι η μοναδική μας ελπίδα. Έτσι μπαίνουμε στην αιωνιότητα.
Ελάτε με τον νέο χρόνο να σπάσουμε το ασφυκτικό κατεστημένο της πλαδαρότητας και της κακομοιριάς. Ο ποιητικός στοχασμός μας προσφέρει αυτήν την ευκαιρία :
«κυλούν τα χρόνια, οι μήνες, οι μέρες με γοργό ρυθμό,
και είναι όλες μετρημένες από το Δημιουργό».
Ο πατερικός στοχασμός του ιερού Χρυσοστόμου δίνει τη δική του διάσταση για την σωστή και ολοκληρωμένη επένδυσή του στην φευγαλέα καθημερινότητά μας : «χρόνον υμίν δέδωκα προς το μαθείν την τέχνην της ευλαβείας». Και ασφαλώς τώρα στην αρχή του χρόνου, έχουμε και μείς οι ορθόδοξοι χριστιανοί τη δική μας σωτήρια Επανεκκίνηση, που αφήνει πίσω της όλα τα αποκαϊδια ενός πολιτισμού που θεοποίησε τη σάρκα και απογείωσε όλα τα πάθη ως φυσιολογικό τρόπο ζωής και μάλιστα με πολιτική βούληση! Γιατί ακόμα δεν χάθηκε από τη συνείδησή μας η χριστιανική αγάπη οποία με τις πολύτροπες εκδηλώσεις της κρατά ακόμα ζωντανές τις ελπίδες μας, που μπορούν δυναμικά και ανεπίστροφα να διαλύσουν τα σύννεφα της μελαγχολίας και κατάθλιψης και να σκορπίσουν γύρω μας χαμόγελα ανεπιτήδευτης καλοσύνης, πηγαίας χαράς και μόνιμης ειρήνης !
Η ελληνική ποίηση έχει και αυτή το μερίδιό της στις σκέψεις μας. Ο Ιωάννης Πολέμης στιχουργεί περί του χρόνου:
Δε με φοβίζεις’ οι δικοί μου πόθοι
πετούν σε κόσμο που ποτέ δεν είδες,
κι ακούραστα η ζωή μου κλώθει
άλλης ζωής ανέγγιχτες ελπίδες.
Αγιορείτης Μοναχός βλέπει τις διαστάσεις του χρόνου ως ευκαιρία ευλογίας για τη ζωή μας : «Νέος χρόνος προβάλλει ενώπιόν σου ψυχή μου. Πώς θα χρησιμοποιήσεις τον χρόνον αυτόν; Γνώριζε πως κάθε ημέρα που δεν πενθήσεις πάει χαμένη. Κάθε ημέρα που δεν μετανοήσεις σου προξενεί ζημίαν. Κάθε ημέρα που δεν ελεήσεις σου στερεί την δυνατότητα να φθάσεις «εις το καθ’ ομοίωσιν».
Θέλουμε να εκτιμήσουμε και να κερδίσουμε το χρόνο; Άς πλησιάσουμε τον Χριστό και τότε ο χρόνος θα γίνει για μας πραγματικό χρήμα, πνευματικό κτήμα άϋλο και ανεκτίμητο.
Μια επανεκκίνηση που θα σημαδέψει τη ζωή μας με όλες εκείνες τις αναφαίρετες ευλογίες του ουρανού που θα μας οδηγήσουν στην πραγματοποίηση όλων των πόθων μας. Χρόνια πολλά και ειρηνικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου