Ο μαγικός αυλός του Δημήτρη Ψαθά, γέμισε γλυκόπιοτους ήχους το γλέντι στου "Μπιλιούρη".Video

Με μάγεψε από τον πρώτο του ήχο που βγήκε από τον μαγικό του αυλό, τον ζουρνά του. Βραδάκι Δευτέρας, 9,30 η ώρα και η κομπανία στον πατσά του "Μπιλιούρη" φαινόταν ότι είχε μεράκια. Δεν ήξερα μόνο ποιος ήταν ο ζουρνατζής που με τόση μαεστρία απέδιδε υπέροχες μελωδίες και μεράκια στην παρέα. Κατέβηκα και από πάνω από το σπίτι του ο γείτονας ο Κώστας Βαρβέρης είχε στήσει αυτί κι αυτός, απο...λαμβάνοντας όλες αυτές τις παραδοσιακές μελωδίες με τις οποίες
μεγαλώσαμε, στα 70ς, πριν μας πάρουν ψυχή, χρήματα και μουσικές τα μπιτ της...υποτιθέμενης σημερινής διασκέδασης, με τα 15χρονα να ξερνούν από τα ποτά και την επαναλαμβανόμενη εκστατική "μουσική", που αγριεύει, αντί να γαληνεύει την ψυχή του ανθρώπου. Αλήθεια πόσα βράδια καλοκαιριού θυμήθηκα με τις παρέες των μερακλήδων να βγαίνουν στους δρόμους με τις μπάντες, έτσι απρογραμμάτιστα, όπως χθες η παρέα στο μαγαζί του Γιώργου Μπιλιούρη, που παίρνει τα πατήματα του παππού του Τέλη. Στην αρχή μελωδίες με αποκάλυψη  στην φλογέρα τον φίλο Παναγιώτη Ντόβα που συνόδευε τον Δημήτρη Ψαθά, που σίγουρα είναι ο συνεχιστής της μουσικής παράδοσης του αλησμόνητου πατέρα του Βαγγέλη. Και φυσικά την τρομπέτα του Πασχάλη Καρβουνάρη. Αλήθεια πόσο νόστο έβγαζαν οι νότες τους; Και μετά η "Ζαχαρούλα" μεράκλωσε την Μαρία και τον Σταύρο, ενώ στην μικρή πλατειούλα οι πιτσιρικάδες έστησαν και μια "Παπαδιά". Τα καλύτερα γλέντια γίνονται απρογραμμάτιστα σίγουρα. Αρκεί η παρέα να είναι καλή. Χθες ξεκίνησε από την παρέα της ομάδας μπάσκετ της "Σούρας, Σούπας και Καφέ" του Γιώργου Μπιλιούρη, πέρασε στο τραπέζι μας, με την Μαρία, τον Σταύρο, τον Στέργιο και μένα και κατέληξε στα νέα παιδιά που απολάμβαναν τον "Φασαρίτσα". Τέτοιες μελωδίες ο ζουρνάς του. Ίδιες και απαράλλαχτες με αυτές του Βαγγέλη. Στη μνήμη του οποίου αφιερώνω τούτες τις λίγες σειρές,ευελπιστώντας ότι ο ζουρνάς του θα ευαρεστεί στα επουράνια τους κατοίκους του Παραδείσου!