Ανατρέχεις την μνήμη σου σε αρχεία ηλεκτρονικά. Αλήθεια τι μεγάλη ωφέλεια το pc, το διαδίκτυο. Σε απαλλάσσει από πολύχρονη και επίπονη αναζήτηση σε τόμους βιβλίων. Θυμάμαι παλιά την "Πάπυρος Λαρούς", την "Μπριτάνικα" και τους τόμους που μοίραζαν με κουπόνια οι εφημερίδες. Δεν απαρνιέμαι το βιβλίο. Έχει και αυτό την ομορφιά του, ειδικά τώρα που αναγκάζεσαι να βάλεις άλλα γυαλιά για πρεσβυωπία. Τώρα που συνειδητοποιείς ότι έφτασες στα 52 σου. Τα έχεις βέβαια ξεπεράσει τα υπαρξιακά σου στα μέσα των 40 σου, οπότε, με την χάρη του Θεού νιώθεις λεύτερος από αγωνίες, ερωτευόμενος όσους ερωτεύονται τον Θείο Έρωτα, με ένα παξιμάδι και 24ωρη άσκηση, σε όλες τις ερημιές του ορθόδοξου κόσμου. Παλιά τούτη η φωτογραφία. Η Καλλιόπη μου μεγάλωσε, το ίδιο και ο "Δούκας", το υπέροχο αλογάκι του Λάζαρου Τέμμα. Οι στιγμές παιδικής αθωότητας αποτυπώθηκαν όμως υπέροχα σε ένα ενσταντανέ που ευωδιάζει από πρόσωπα και φύση. Αναζητάς στις στιγμές τον Θεό. Στα λεπτά τον Θεό. Τις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια, που πέρασαν τον Άγιο Κύριο Σαβαώθ. Ευχαριστώντας Τον για τα όσα σου έδωσε και κυρίως για τις δοκιμασίες που σε κρατάν γαντζωμένο στην αληθινή ζωή. Την αιώνια ζωή, την αναστάσιμη ζωή. Σαράντα μέρες από την κοίμηση του πατέρα μου Παναγιώτη Ελευθεριάδη, τούτη η στιγμή αφιερώνεται στη μνήμη του, με την δέηση μας προς τον Άγιο Τριαδικό Θεό να τον δεχτεί στην αγκαλιά Του, αναπαύοντας την ψυχή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου