Για να μην παραπονιέστε. Του Μανώλη Βαλσαμίδη

Η εβδομάδα μου πηγαίνει καλά. Βαδίζουν όλα κατ' ευχήν. Την Κυριακή δέχτηκα φίλους από το Βελιγράδι και χθες είχα ενδιαφέρουσες συναντήσεις στο σπίτι μου. Το απόγευμα κάναμε με την φίλη κ. Ευγενία Ζάλιου μια προγραμματισμένη επίσκεψη στο σπίτι της κ. Φανής Σιώπη το γένος Γιαννοπούλου, ηλικίας 90 και κάτι.
Θα μείνω στην επίσκεψη της κ. Φανής. Μου φύλαγε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ζωή του
Επισκόπου Θεοκλήτου, συγγενούς των Παπανάνου (Παπαϊωάννου) και Γιαννοπούλου. Η κ. Φανή τι δεν μας είπε. Μας φίλεψε κολοκυθόπιτα και τυρόπιτα. Τις έκανε μόνη της και ήταν νοστιμότατες. Σε ένα σπίτι που έλαμπε. Μου έδειξε και το μηχάνημα με το οποίο νικάει τη μειωμένη όρασή της και διαβάζει.
Μιλήσαμε για την Παναγία του Γκέγκα. Μιλήσαμε για τους συγγενείς της. Μιλήσαμε για τη διαμονή του Δεσπότη στην Έδεσσα. Μου έδωσε υλικό: Δύο ανάτυπα των Μακεδονικών της Ε.Μ.Σ., του Γιάννη Μωραλίδη και του Χρήστου Γ. Ανδρεάδη και δύο επιστολές συγγενούς της προς τον Δεσπότη. Η μία είναι πρωτότυπη με ημερομηνία 25 Μαρτίου 1898, ένα βιογραφικό του Δεσπότη προς το Προξενείο της Θεσ/νίκης και μία έγγραφη αναφορά του Προξενείου προς το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, με το βιογραφικό του Δεσπότη.
Μετά τα όσα νέα στοιχεία πήρα, συμπληρώνοντας τα όσα για τους συγγενείς του Δεσπότη και τον ίδιο έχω γράψει στα βιβλία μου, θα δώσω πλήρες το βιογραφικό του Θεοκλήτου, που απογράφεται το 1900 ως επίσκοπος Κίτρους Θεόκλητος ο Β΄ σε ηλικία 60 ετών.
Γεννήθηκε στο χωριό Πρεμπούδιστα της επαρχίας Μογλενών της Νομαρχίας Βιτωλίων. Τα πρώτα του μαθήματα τα διδάχθηκε από τον πατέρα του ιερέα Παπα Ιωάννη. Στη συνέχεια τέλειωσε τα εγκύκλια μαθήματα στη Νάουσα και τη Βέροια. Σπούδασε Θεολογία στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Τελειόφοιτος χειροτονήθηκε Διάκονος στο Ναό του Χριστού στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης και εγκαταστάθηκε στην Έδεσσα ως δάσκαλος και Ιεροκήρυκας από το 1865 έως το 1869. Το 1869 εγγράφεται και σπουδάζει Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών.
Το 1874-75 διδάσκει στην Έδεσσα και από το επόμενο έτος καλείται στη Θεσσαλονίκη και διευθύνει την Κεντρική (Αστική) Σχολή. Παράλληλα διδάσκει τα "Ιερά" στο Γυμνάσιο και στο διδασκαλείο, το οποίο διηύθυνε ο παιδαγωγός Χαρίσιος Παπαμάρκος.
Στις 5 Μαρτίου του 1877, σε ηλικία 37 ετών εκλέγεται επίσκοπος Ιερισσού και Αγίου Όρους. Μετά διετία τοποθετείται στην Επισκοπή Πολυανής, από όπου μετατίθεται στην Επισκοπή Πέτρας (του Ολύμπου). Με τη κατάργηση της Επισκοπής Πέτρας τοποθετείται επίσκοπος Κίτρους με έδρα την Κατερίνη, όπου παραμένει μέχρι το 1904.
Το 1904 παραιτείται για λόγους υγείας και επιστρέφει στην Έδεσσα στην παντρεμένη εκεί μικρότερή του αδελφή. Η μεγαλύτερή του αδελφή Φανή Αδ. Στέφου και άλλοι συγγενείς του ζουν στη Νάουσα. Ορισμένοι ιστορικοί ερευνητές θέλουν τον Θεόκλητο Ναουσαίο. Ο Δεσπότης αγαπάει τη Νάουσα και της αφήνει κληροδότημα στο οποίο έχω αναφερθεί στο βιβλίο μου Ψηφίδες 5ος τόμ., σελ. 318, ως εξής: "Στην απόφαση της ανεγέρσεως του Σχολείου του Αγίου Μηνά, φαίνεται ότι έπαιξε κάποιο ρόλο και το κληροδότημα του πρώην Κίτρους Θεοκλήτου Β΄, ο οποίος διέθεσε το 1/3 της περιουσίας του, που είχε στην Έδεσσα, υπέρ των κοινωφελών Καταστημάτων της ιδιαιτέρας του πατρίδας, της Νάουσας. Ο Κίτρους Θεόκλητος ήταν Ναουσαίος, το γένος Παπανάνου".
"Εκοιμήθη" το1904.
Υ.Γ. Στέλνουμε, η κ. Ευγενία Ζάλιου - Μπασιακούλη και εγώ, τις ευχαριστίες μας στην κ. Φανή και την αγάπη μας.