Ενότητα και όχι διχασμός στον ποντιακό ελληνισμό!

Αν και μη πόντιος στην καταγωγή, αλλά έχοντας κοινά προσφυγικά στοιχεία, αφού οι παππούδες μου ξεριζώθηκαν από την Απολλωνιάδα της Μικράς Ασίας, παρακολουθώ με ιδιαίτερη θλίψη τον διχασμό που επικρατεί στα συλλογικά δρώμενα του ποντιακού ελληνισμού. Παρατάξεις, διχογνωμίες, "πλειοψηφίες" και "μειοψηφίες", ανταλλαγή βαρύτατων κατηγοριών. Δακρύζουν οι αδικαίωτες ψυχές των 353.000 δολοφονημένων ποντίων της τουρκικής γενοκτονίας του αιμοσταγούς Κεμάλ. Οι μόνοι που χαίρονται είναι οι εχθροί του γένους. Χωριστές οι  εκδηλώσεις μνήμης. Ρωτάω
ως γαμπρός πόντιος, που χαίρεται και ανατριχιάζει με τους χορούς, τα ήθη και τα έθιμα μιας περήφανης φυλής του έθνους μας, που πρόκοψε και μεγαλούργησε στις αλύτρωτες πατρίδες, αλλά και εδώ στην ηπειρωτική Ελλάδα. Μεμέρισται Πόντος; Προς όφελος ποιών; Μόνο οι Τούρκοι πανηγυρίζουν. Καιρός να επικρατήσει ενότητα και ομόνοια στα σωματεία, στις ομοσπονδίες, στους πόντιους όλης της οικουμένης. Πόντος είναι η ψυχή των καλογέρων της Σουμελά, του Περιστερεώτα, του Βαζελώνα, που έλιωσαν στην προσευχή εκατοντάδες χρόνια, Πόντος  είναι οι Κομνηνοί , Πόντος οι Άγιοι του, οι Μάρτυρες και Νεομάρτυρες του, οι Ομολογητές του. Πόντος είναι η υπόσχεση. Θα γυρίσουμε.Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο .Θα ναι το καλύτερο μνημόσυνο στην μνήμη των νεκρών μας, η εξάλειψη της διχόνοιας.