Υπόθεση Κυριακού. Γράφει ο Μανώλης Βαλσαμίδης

Οι αδελφοί Κυριακού ήσαν πλούσιοι τραπεζίτες, έμποροι και κτηματίες. Ο Μανωλάκης Κυριακού είχε αναγνωριστεί από τον Μαχμούτ τον Β΄ ως υποπρόξενος της Δανίας στη Θεσσαλονίκη με βεράτι. Ο Εμπού Λουμπούτ έβαλε στόχο να οικειοποιηθεί την περιουσία των αδελφών. Συνάπτει δάνειο, το οποίο δεν αποδίδει και στη
συνέχεια φυλακίζει τον Μανωλάκη Κυριακού με υποψίες ότι στηρίζει οικονομικά τους επαναστάτες.
Ο σουλτάνος ενημερώνεται από τον Εμπού Λουμπούτ και εκδίδει φιρμάνι, με το οποίο ορίζει ότι δεν επιτρέπεται σε ξένους υπηκόους κατά τις διατάξεις του ιερού δικαίου να αποκτούν κτηματική περιουσία στην αυτοκρατορία, ακυρώνει το βεράτι και μεταφέρει τον Κυριακού στην τάξη του ραγιά. Μετά την έκδοση του φιρμανίου αναζήτησε ο Λουμπούτ και τον Γρηγόρη Κυριακού, που όμως εκείνος είχε προλάβει να φύγει με την αδερφή του στη Μασσαλία.
Ακολούθησαν διαμαρτυρίες των προξένων εκτός της Αυστρίας. Ο Εμπού Λουμπούτ χωρίς να δίδει καμιά σημασία στις επεμβάσεις αυτών, ετοίμασε δημόσια τελετή καθαίρεσης του Κυριακού. Κατά την τελετή αυτή διάβασε το φιρμάνι και απογύμνωσε τον Κυριακού από τη στολή του διπλωμάτη υπό τις επευφημίες του οθωμανικού όχλου. Στη συνέχεια πρόσθεσε και άλλες κατηγορίες εναντίον του ατυχούς Κυριακού, ότι είχε ένοχες σχέσεις με τους επαναστάτες και δήμευσε όλη του την περιουσία.
Με την κήρυξη της επανάστασης της Νάουσας ο Εμπού Λουμπούτ διατάζει τον Κεχαγιά μπέη με τους υπ' αυτόν μπέηδες να μεταβούν στη Βέροια για τη φύλαξή της. Αργότερα, μετά εικοσαήμερο, φτάνει και αυτός φέρνοντας μαζί του δέσμιο και τον ατυχή Κυριακού.
Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι στην κατηγορία που διέρρεε το αυστριακό Προξενείο ότι υποστήριξε οικονομικά την επανάσταση στα Μαδεμοχώρια, προστίθεται η κατηγορία ότι στήριξε οικονομικά και την επανάσταση της Νάουσας. Θα πρέπει να πούμε ότι τη Νάουσα, το θέρετρο της Θεσσαλονίκης εκείνα τα χρόνια, την επισκέπτονταν πολλοί. Ο Κυριακού δεν ήταν άγνωστος στους Ναουσαίους και λόγω επαγγέλματος. Ήταν γνωστός ως ο Φράγκος. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν χρηματοδότης της επανάστασης.  
Στη Βέροια και κατόπι, στο στρατόπεδο που έστησε στη Ροδιά, τοποθεσία στο μέσο περίπου μεταξύ Βέροιας και Νάουσας, κατέστρωνε τα σχέδιά του για την άλωση της πόλης. Όπλα του η εμπιστοσύνη στον εαυτό του, η απόλυτη εμπιστοσύνη του σουλτάνου στο πρόσωπό του, το "ανεξάρτητο" και η πονηρία του. Ο ιστορικός Στουγιαννάκης τον αποκαλεί "Αλωπεκή".
Εργαλεία που έχει στη διάθεσή του είναι: η στρατιωτική του δύναμη και το δικαίωμα να προτείνει ειρήνη. Κάτι που έπραξε και στην περίπτωση της επανάστασης της Χαλκιδικής για το Άγιο Όρος. Κρατώντας μαζί του τον Κυριακού έχει στο χέρι του τους διπλωμάτες των ξένων δυνάμεων στη Θεσσαλονίκη.
Στις 20 μέρες που ο Λουμπούτ παραμένει στη Θεσσαλονίκη, ενώ η Νάουσα είναι επαναστατημένη, τι παιχνίδια παίχτηκαν, το αγνοούμε. Όπως επίσης αγνοούμε τις προθέσεις του αγγλικού Προξενείου της Θεσσαλονίκης για τυχόν στήριξη του Ζαφειράκη. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι στη σκακιέρα "επανάσταση της Νάουσας" οι διπλωματικές κινήσεις είναι πολλές και ανιχνεύσιμες.