Λίγες αράδες πριν φύγει ο γεροχρόνος

Πενήντα ένα χρόνους φορτώθηκε η πλάτη μου. Πόσο γρήγορα περνάνε οι στιγμές στην ζωή του ανθρώπου. Από το τραπέζι της βασιλόπιτας με την γιαγιά την Δόμνα και τον παππού τον Ζαχαρία, στα τωρινά. Και από παιδάκι που λάτρευε το παιχνίδι με τον κρεμαστό Αγιοβασίλη που είχε ένα κορδονάκι από κάτω και το τραβούσες παίζοντας πρωτοχρονιάτικους σκοπούς και εκσταζιαζόσουν με την χάρτινη φάτνη κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στο σαλόνι του σπιτιού , στα τωρινά με ολάκερη την οικογένεια που μαζεύτηκε στο τραπέζι για την πίτα. Αναμνήσεις πολλές για την ζωή που περνά και χάνεται στην γη. Στα 51 σου
χρόνια σε συντροφεύουν πια μόνο οι καλές και οι κακές σου πράξεις. Και αν από τις πρώτες έχω ελάχιστες και από τις δεύτερες πάμπολλες, θα ήθελα ειλικρινά να ζητήσω συγνώμη από όσους στεναχώρησα, εξαιτίας του εγωισμού μου. Και να ευχηθώ την χρονιά που έρχεται ο Άγιος Θεός, δι ευχών της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων, του Οσίου Θεοφάνους και των Αγίων Ναουσαίων Νεομαρτύρων, να δώσει στο έθνος μας την δυνατότητα να αναστηθεί από τα πάθη του και να ζήσει στιγμές Θείας Δόξης. Eτούτα εδώ τα χώματα, της Αγίας Ρωμαϊκής Ανατολικής Αυτοκρατορίας, που πότισαν με το Τίμιο Αίμα τους χιλιάδες, χιλιάδων Αγίων Μαρτύρων, Νεομαρτύρων, Ομολογητών και Οσίων, είναι σίγουρο ότι η Αγία Τριάδα δεν θα τα εγκαταλείψει. Οι δοκιμασίες για το καλό μας δίνονται. Και για να δυναμώσουν τον αγώνα μας για την επιστροφή  στην αιώνια πολιτεία του Παραδείσου, που προαιώνια ετοίμασε για τους ανθρώπους ο Άγιος Θεός. Καλή και ευλογημένη χρονιά και ότι είπαμε εδώ να μείνουν.
Θόδωρος Ελευθεριάδης.