Τα κάλαντα στον Φιλώτα Κόκκινο

Θάτανε μέσα της δεκαετίας του 70. Μαζί με τον Κώστα Ξουλίδη, δεκάχρονοι πιτσιρικάδες γυρίσαμε τη Νάουσα για τα κάλαντα. "Χριστούγεννα, πρωτούγεννα, πρώτη γιορτή του χρόνου, για βγείτε, δείτε μάθετε, πως ο Χριστός γεννιέται. Γεννιέται και ανατρέφεται με μέλι και με γάλα. Τα γάλα τρων οι άρχοντες, το μέλι οι αφεντάδες". Τις θυμάμαι τούτες τις στιγμές. Γλυκιές αναμνήσεις από τα φραγκοδίφραγκα των κυράδων, μαζί με τις κατάφορτες πάνινες τσάντες μας από μανταρίνια, κικιρίκια, πορτοκάλια, ακόμη και ξυλοκέρατα. Η Νάουσα των μαχαλάδων με τα
ανοικτά μάνταλα. Μέχρι και στο σπίτι του κυρ Γιώργη του Καστανιώτη, κάτω στην γέφυρα της Αράπιτσας, στην είσοδο της πόλης φτάναμε για να τα πούμε στην γλυκιά Φανούλα, που με αγαπούσε σαν παιδί της. Παλιοί γείτονες ο Γιώργης και η Φανούλα, ο Θεός να τους αναπαύει. Στο τέλος αφήναμε τα κάλαντα για τον δήμαρχο. Τον Φιλώτα. που μπορεί να μην ήταν πια δήμαρχος, αλλά έτσι τον φώναζαν όλοι στη Νάουσα. Έμεινε στην πολυκατοικία της Καμπίτη, έναν όροφο πιο πάνω από το σπίτι που νοίκιαζε ο Βασίλης Ξουλίδης με την Μένη του και τα παιδιά του, τον Κώστα και τον Δημήτρη. Μας υποδέχονταν με την ρόμπα του και τα άκουγε χαρούμενα στην πολυθρόνα του. Πάντα γαλαντόμος ο Φιλώτας. Ένα πενηντάρικο στον Κώστα, το γειτονόπουλο και ένα σε μένα. Διακρίσεις δεν έκαμε. Ο Θεός να τον αναπαύει. Έντονες αναμνήσεις από την παιδική μας αθωότητα και από μια Νάουσα που χάθηκε για πάντα. Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας, ειδικά στον φίλο μου τον Κώστα Ξουλίδη που είναι δικηγόρος στην Θεσσαλονίκη.